خیلی از حرف‌های متولیان درباره «نقاط گردشگری مشهد در نقطه ورود خارجی‌ها به این شهر معرفی و حتی راهنما برایشان تعیین می‌شود» صحت ندارد. کسی معرف شهر به توریست غیر اروپایی نیست ... وقتی داشتم در حین مصاحبه، نام آرامگاه فردوسی، خانه تاریخی داروغه و توکلی، حمام شاه و موزه نادرشاه را می‌آوردم و ریز‌ و درشت شدن چشم‌هایشان را می‌دیدم؛ دیگر مطمئن بودم که ... ... خیلی از حرف‌های متولیان « نقاط گردشگری مشهد در نقطه ورود خارجی‌ها به این شهر معرفی و حتی راهنما برایشان تعیین می‌شود» صحت ندارد. حرف‌هایی که چندین‌سال است به تکرار زده می‌شود، اما وقتی پای صحبت توریست‌های خارجی به ویژه عرب‌زبان‌ها که دو‌سوم گردشگران این شهر را شامل می‌شوند، می‌نشینیم؛ حرف دیگری دارند. حرف‌هایی که حکایت از بی‌توجهی به بخش گردشی مشهد در کنار زیارت دارد. آن‌طور که زنان عرب‌زبان؛ در حاشیه دومین محفل بین‌المللی حیات طیبه با موضوع نقش بانوان در ترویج وحدت اسلامی با تأسی به سیره حضرت زهرا(س) که اداره زائران غیرایرانی حرم مطهر برگزار کرد؛ گفتند، باوجود چندمین دوره سفر به مشهد هنوز جز حرم امام‌رضا(ع) مکان گردشی دیگری از این شهر را نمی‌شناسند. چون کسی نبوده که برایشان مشهد و مکان‌های دیدنی‌اش را معرفی کند که آن‌ها هم به عنوان توریست زیارتی به گردش و تماشا بروند!  فاطمه از بحرین:کسی در مشهد مکان‌های تاریخی را به زائران معرفی نمی‌کندامسال مشهد را برای چهارمین بار در طول عمر 27 ساله‌ام می‌بینم. شهری که آن را به خاطر وجود امام‌رضا(ع) دوست دارم. در تمام این سال‌ها هم که سفرم به این شهر، 11تا 15روز در هر دوره طول کشیده است جز حرم امام رضا(ع)، موزه آستان‌قدس و امام زاده‌های اباصلت و یاسر و ناصر مکان دیگری برای دیدن نرفته‌ام. یعنی اصلا کسی نبوده که به من و گروهم که از بحرین می‌آییم؛ بگوید مشهد چیز دیگری برای دیدن دارد و برای اولین بار از زبان شما می‌شنوم این شهر خانه تاریخی دارد، آرامگاه مشاهیر دارد، حمام قدیمی دارد که می‌شود به تماشای آن‌ها رفت. البته من کشورهای مختلف دیگری را هم دیده‌ام، خلاف مشهد در خود هواپیما و حتی مجتمع‌های تجاری‌شان بروشورهای معرفی جاذبه‌های آن شهر توزیع می‌‌شود و راهنمایی لازم برای رفتن به آن مکان با نوشته و تصویر ارائه می‌شود. البته من و خانواده‌ام مشهد را به خاطر زیارت به عنوان مقصد سفر در پاییز انتخاب می‌کنیم؛ با وجود این اگر مکان‌های دیدنی آن هم به خوبی معرفی شود، لذت دیدنش را از دست نخواهیم داد. البته با وجود این کم‌وکاستی‌ها در معرفی جاذبه‌های مشهد، زعفران آن به خوبی معرفی شده است. زعفرانی که ما بحرینی‌ها در هر سفر آن را به عنوان سوغاتی با خودمان به بحرین می‌بریم و بین افرادی که به دیدنمان می‌آیند، پخش می‌کنیم. فاطمه از پاکستان: مشهدی‌ها آدرس اشتباه به زائران می‌دهند!پاکستانی‌ها علاقه زیادی به زیارت امام‌رضا(ع) دارند. چه آن‌هایی که مثل من شیعه هستند و چه آن‌هایی که اهل سنت‌اند. مثلا وقتی در پاکستان کسی از اهل سنت متوجه زائر امام‌رضا(ع) بودن فردی می‌شود؛ قبل از سفر فرد مورد نظر به مشهد چند نفر از اهل سنت در خانه آن شیعه جمع می‌شوند و به بازوی مسافر سکه‌ای را با نیت امام ضامن(ع) می‌بندند. ما هم وقتی به مشهد می‌آییم از این شهر برای این اهل سنت تسبیح و مهر سوغات می‌بریم.برای اولین بار که مشهد را دیدم، فکر نمی‌کردم تا این حد شلوغ باشد، البته در این شهر به جز زیارت کاروانمان جایی نرفت. یعنی راهنمای گروه ما را به بازار برای خرید برد، به زیارت رفتیم، در حرم از مدرسه پیر پالان‌دوز و موزه بازدید کردیم و یک‌ روز هم به نیشابور رفتیم تا به زیارت بی‌بی شطیته هم رفته باشیم. جای دیگری را نمی‌شناختیم و کسی هم معرفی نکرد تا در این 8روز بازدید کنیم. البته با وجود اینکه در این چند روز مشهد را نگشتیم، اما با مردم خوب ارتباط گرفتیم، به ویژه زنان مشهدی خیلی مهربان بودند برخلاف مردان بازاری که چندبار من و خانواده‌ام را پیچاندند. 2 بار آدرس حرم را در یکی از بازارهای اطراف حرم امام‌رضا(ع) از فروشنده‌ها پرسیدیم؛ هر2 بار هم آدرس اشتباه به ما دادند!منا زهرا از اندونزی؛ در مشهد فقط غذای ایرانی پیدا میشه!از 7ماه قبل برای تحصیل به واسطه یکی از دوستانم به مشهد آمدم. البته آمدنم به این شهر هم خواست امام‌رضا(ع) بود؛ چرا که پدرم خیلی سختگیراست و چون در اندونزی تعداد شیعه‌ها کم‌ هستند من و خواهرهایم را به تنهایی نمی‌گذاشت بیرون بریم مگر اینکه یک محرم مرد همراهمان می‌شد، با وجود این با درخواست تحصیلم در ایران موافقت کرد. من هم الان درس می‌خوانم و به محض پایان تحصیلاتم به اندونزی برمی‌گردم. در همین مدت به جز زیارت امام‌رضا(ع) با راهنمایی دوستانم به طرقبه و شاندیز رفتم. حضور در چند پارک‌ بزرگ مشهد را برای تفریح تجربه کرده‌ام. با گروه کوهنوردی به کوه رفته‌ام و بازارهای معروفش را دیده‌ام. به جز این موارد جای دیگری از شهر به من معرفی نشده است. در همین محل‌ها هم خوب با مردم مشهد ارتباط گرفته‌ام، تنها چیزی که هنوز نتوانسته‌ام با آن ارتباط برقرار کنم غذای ایرانی است. چون ما در اندونزی غذاها را تند می‌خوریم، اما در ایران ادویه چندانی در غذا پیدا نمی‌شود و به رستوران‌ها هم می‌گویی غذای فلان کشور را می‌خواهم یا مثلا خیلی تند و با فلان طعم ندارند به خاطر همین هربار که با والدینم در اندونزی صحبت می‌کنم تنها گلایه‌ام از غذاست و می‌گویم در مشهد فقط غذای ایرانی پیدا می‌شه!شهرآرا آنلاین - شوشتری